Dost acı mı söyler?

Türkçemizde, “Dost acı söyler” diye bir atasözümüz vardır. Peki, gerçek bir dost acı mı söyler?

Gelin sizinle beraber dost kavramının tanımını yapalım.

Dost; güneşli ve puslu havalarda yanınızda olan, empati yapan, sevincinizi ve kederinizi paylaşan, olumlu ve olumsuz durumlarda arkanızda duran, çıkar ve menfaatler çatışdığında iki tarafıda düşünen ve iyi ki varsın dedirten manevi kişiliktir.

Dostluğun ortaya çıkmasında bazı testlerden geçilir. Dostluklar öyle kolay ortaya çıkmaz, olumlu ve olumsuz yaşanmışlıklar vardır. İşler yolunda gittiğinde herkes dost ve arkadaştır, önemli olan zor zamanların dostu ve arkadaşı olabilmektir.

Şems-i Tebrizi konu ile ilgili şu sözü söylemiştir: “Diyorlar ki dost acı söyler. Acıyı söyleyene dost denilmez ki! Seni sevmeyen acı söyler. Dostun sana söyleyeceği acı dahi olsa, senin canını acıtmayacak şekilde tatlı dille söyler.”

Kimin dost, kimin düşman olduğu belli olmayan dönemlerden geçiyoruz artık. Herkes oyuncu olmuş nabza göre şerbet vermektedir. Nabza göre şerbet vermenin diğer adı “politik olmak” olmuş. Ağzı ayrı, içi ayrı konuşan kişiden dost olur mu?

Ben senin iyiliğin için söylüyorum, “Dost acı söyler” sözünü karşı tarafa söylerken bile ince bir ayar vardır. Dost olan bu hassas noktayı iyi ayarlar ve laf ebeliği yapmaz. Dost dostun canını yakmaz, kişinin yarasına tuz olmaz, aksine yaraya merhem olur. Dost el uzatandır, düştüğün yerde seni kaldıran omuz verendir. Dost maneviyat, huzur ve sığınılacak bir limandır.

Hayat iniş ve çıkışlar ile doludur. Herkesin sığınacağı bir limana ihtiyacı vardır. Fırtınalı ve güneşli havaların limanı dostluktur. Fırtınalı havalarda gemiyi limana nasıl getirdiğinizle ve dalgalarla nasıl boğuştuğunuzla kimse ilgilenmez birisi hariç, işte o birisi dosttur. Dost acı mı söyler? Gerçek dost acıyı bal eyler…

Dost can yakmaz, can verir…

Gittiğiniz bütün yollar güzel dostlara ve iyi insanlara çıksın…

Sözlerimi, Can Yücel’e ait “Dostluk” şiiri ile bitiriyorum.

DOSTLUK

Dostlar ırmak gibidir

Kiminin suyu az, kiminin çok

Kiminde elleriniz ıslanır yalnızca

Kiminde ruhunuz yıkanır boydan boya

İnsanlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı,

Bulanık bir göl gibi…

Ne kadar uğraşsanız görünmez dibi.

Uzaktan görünüşü çekici, aldatıcı

İçine daldığınızda ne kadar yanıltıcı….

Ne zaman ne geleceğini bilemezsiniz;

Sokulmaktan korkarsınız, güvenemezsiniz!

İnsanlar vardır; derin bir okyanus…

İlk anda ürkütür, korkutur sizi.

Derinliklerinde saklıdır gizi,

Daldıkça anlarsınız, daldıkça tanırsınız;

Yanında kendinizi içi boş sanırsınız.

İnsanlar vardır, coşkun bir akarsu…

Yaklaşmaya gelmez, alır sürükler.

Tutunacak yer göstermez beyaz köpükler!

Ne zaman nerede bırakacağı belli olmaz;

Bu tip insanla bir ömür dolmaz.

İnsanlar vardır; sakin akan bir dere…

İnsanı rahatlatır, huzur verir gönüllere.

Yanında olmak başlı başına bir mutluluk.

Sesinde, görüntüsünde tatlı bir durgunluk.

İnsanlar vardır; çeşit çeşit, tip tip.

Her biri başka bir karaktere sahip.

Görmeli, incelemeli, doğruyu bulmalı.

Her şeyden önemlisi insan, insan olmalı…

İnsanlar vardır; berrak, pırıl pırıl bir deniz.

Boşa gitmez ne kadar güvenseniz.

Dibini görürsünüz her şey meydanda.

Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda.

İçi dışı birdir çekinme ondan.

Her sözü içtendir, her davranışı candan…

Ömer KÖSE